Konya’da ilk hastane binası 1889 yılında, Konya Valisi Sururi Paşa zamanında, bugünkü Yarı Açık Cezaevi binası yanındaki Karma Ortaokulunun olduğu yere “Belediye Hastanesi” adıyla inşa ettirilmişse de bina hastane olarak faaliyete geçmeden Konya İdadi Mektebine devredilmiştir. Konya’nın gün geçtikçe genişlemesi ve nüfusunun artması acilen bir hastane açılmasını zorunlu kılmıştır. Bunun üzerine Konya Valisi Ferit Paşa zamanında, 1902 yılında, “Gureba” (garipler) adıyla bir hastanenin kurulmasına karar verilmiştir. Gureba Hastanesi ilk olarak günümüzde Mümtaz Koru Verem Savaş Dispanserinin bulunduğu yerde, ahşap bir barakada faaliyete geçmiştir. On yatak kapasiteli hastanenin ilk başhekimi Dr. Rıfkı (Tuygan)’dır.
Cumhuriyetin ilanına kadar bugünkü Antalya, Isparta, Niğde illeri Konya’nın birer sancağı olduğundan, buraların hastaları da Konya Gureba Hastanesinde tedavi görürlerdi. Fakir halktan para alınmaz; zenginlerdense, hastane idaresince tespit olunmuş bir ücret tahsil edilirdi.
Emraz-ı Cildiye olarak bilinen bu hastane, 1920 yılında (Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniği olarak kullanılan E Blok) yapılan ek bina ile kapasite genişletilerek Emraz-ı Cildiye ve Emraz-ı Akliye servislerinin bulunduğu “Memleket Hastanesi” adını almıştır. O dönemde Almanya’dan gelen farklı branşlardaki hekimlerin de bu hastanede hizmet verdiği bazı tarihî belgelerden anlaşılmaktadır.
Mevcut binaların ihtiyaca cevap vermede yetersiz kalması sebebiyle 1927 yılında yeni bir hastane binası inşasına karar verilmiştir. Yeni hastane inşaatı (İdari bölümler ve bazı kliniklerin bulunduğu A Blok) Lerch adında bir Alman firması tarafından yapılmıştır. Hastane mimarisinin bütün gereklerini içeren iki katlı bina, 1931 yılında tamamlanarak hizmete sunulmuştur. Mevcut iki servise intaniye bölümü de eklenmiş, bu hâliyle 100 yatağın altında kapasiteyle önemli bir değişiklik olmadan Memleket Hastanesi adıyla hizmet vermeye devam etmiştir. Bu süre zarfında Dr. Zihni Göktan, Dr. Mustafa Tiryaki, Dr. Fazıl Demirel, Dr. Celal Aktan, Dr. Muhittin Sungur, Dr. Hasip Yıldırım ve Dr. Rauf Gökbudak başhekimlik görevini yürütmüşlerdir.
Hastanenin 1 Ocak 1947 tarihinde dâhiliye 35, hariciye 35, göz 10, kulak 10, asabiye 10, cildiye 10, intaniye 15, bevliye 10 ve cezaevi 5 olmak üzere toplam yatak kapasitesi 140’tır. Hastaneye önceki yıl 20 yatak daha ilave edilmesine rağmen bu kapasite yetersiz kalmaktadır. Hastanede bu servislerden başka ameliyathane, laboratuar, kütüphane, çamaşırhane, millî savunma deposu, mutfak, tamirhane, on bölmeli banyo dairesi, hademe odaları ve hasta kabul odası bulunmaktadır. Kulak, boğaz, hariciye, asabiye, dâhiliye, göz ve cildiye poliklinikleri, intaniye servisi ve cezaevinden gelenlerin kaldığı oda da ana binanın karşısında ayrı bir binada yer almaktadır. Günde poliklinik muayenelerine 50-300 arasında hasta müracaat etmektedir. Konya’nın on üç ilçesinin yanı sıra hastaneye Niğde, Aksaray, Isparta ve Afyon’dan da gelenler olmaktadır. İl Özel İdaresi tarafından yaptırılan hastanenin bütün maaş ve masrafları da aynı idare tarafından karşılanmaktadır.
Artan talep karşısında mevcut binaların yetersiz kalması sebebiyle Konya Devlet Hastanelerine Yardım Derneğinin girişimleri ve Sağlık Bakanlığının himayeleriyle 11 Mayıs 1957 tarihinde, bir dönem cerrahi kliniklerle ameliyathanenin bulunduğu B Blok inşaatının temelleri atılmıştır. Dönemin başhekimi Dr. Rauf Gökbudak, Konya Valisi Cemil Keleşoğlu ve Sağlık Bakanı Nafiz Körez’in olumlu girişimleri ile Memleket Hastanesi, Özel İdare’den ayrılıp, Sağlık Bakanlığına bağlanmış ve “Devlet Hastanesi” adını almıştır. Bu dönemde hastanenin ihtiyacını karşılamak üzere kurum bünyesinde yardımcı hemşirelik okulu açılmıştır.
Dr. İsmet Gürpınar ve Dr. Burhan Göksu’dan sonra başhekimliğe atanan Dr. Metin Can Onat döneminde (1970’li yıllar) hastane 400 yatak kapasitesine ulaşmış, mümkün olan her branşta servisler açılmıştır. Dr. Metin Can Onat, Dr. Ekrem Yıldırım ve Dr. Ayhan Akaroğlu dönemlerinde hastanenin genişletilmesine yönelik çalışmalar yapılmıştır. 1983 yılında A Blok’un üzerine ilave bir kat yapılarak rahatlama sağlanmıştır. Dr. Mustafa Akın’ın başhekimliği döneminde Diş Tedavi ve Protez Merkezi açılmış, hastane 077 Hızır Acil Servis hizmetlerini yürütmeye başlamıştır.
Dr. Mustafa Karaküçük döneminde 600 yatak kapasitesine ulaşılmış ve Bedriye Beğen Çocuk Hastanesi (D Blok) 1990 yılında faaliyete geçmiştir. Dr. Ahmet Kart’ın başhekimliği döneminde hastane hizmet sunumu tarzı ve imajı üzerine önemli adımlar atılmış, Konya Devlet Hastanesi, “Konya Numune Hastanesi”ne dönüştürülmüştür. Yine aynı dönemde ek poliklinik binası hizmete açılmıştır. Dr. Nedim Ulugülyağcı döneminde Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniği (E Blok) faaliyete geçmiştir. Dr. Sait Karagül döneminde ise Acil Servis modernize edilerek kapasitesi arttırılmıştır.
Dr. Vedat Erden’in ardından 2003 yılı başında Op. Dr. Rıza Sarıbabıçcı başhekimliğe atanmıştır. Bu dönemde uygulamaya geçilen “Sağlıkta Dönüşüm Projesi” kapsamında çok hızlı bir değişim için önemli adımlar atılmış, her geçen gün artan hasta sayısına karşılık fiziki mekân yetersizliği yeni yatırımları zaruri kılmıştır. Bu çerçevede; yaklaşık otuz yıldır kullanılan ameliyathane bölümü modernize edilerek kapasitesi artırılmış, günde 80-100 ameliyat yapılabilen bir ünite oluşturulmuştur. Buna entegre olarak, on sekiz yataklı Reanimasyon ve Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesi hizmete açılmıştır. 2004 yılı içerisinde hastane MR Görüntüleme Merkezi, Anjiyografi, iki adet renkli doppler, kalp-akciğer pompası gibi ileri teknoloji cihazları ile donatılarak açık kalp cerrahisinin dahi uygulanabileceği bir merkez hâline gelmiştir.
Mart 2007’den itibaren hastanın hekim seçme hakkını sağlamak amacıyla her hekime bir ofis düzenlenerek poliklinik sayısı artırılmıştır. Hastane binaları artık ihtiyaca cevap veremediği için yeni bir numune hastanesi yapma fikri ortaya çıkmış ve bu konuda çalışmalar başlamıştır. 2009’da Prof. Dr. Osman Yılmaz’ın başhekimliğe atanmasıyla birlikte yapılması planlanan hastane projesi revize edilerek yeniden gündeme getirilmiştir. Bu kapsamda yeni hastane projesi hazırlatılarak Sağlık Bakanlığından onay alınmıştır. Ağustos 2010’da başhekimliğe atanan Dr. Halil İbrahim Topatan’ın döneminde bütün personel kademeli olarak iletişim ve halkla ilişkiler eğitimi almıştır. Bu dönemde başlatılan “Öncelikli Hasta Uygulaması” kapsamında 65 yaş üstü hastalar, engelli, şehit ve gazi yakınları rehberler eşliğinde beklemeden işlemlerini yaptırmaya başlamıştır.
Eski Fizik Tedavi Servisi ve Başhekimlik binası hariç, diğer hizmet blokları yıkılmış ve 2011 yılında yeni binanın temeli atılmıştır. İnşaat sebebiyle bütün yataklı servisler Selçuklu ilçesi Yazır mevkiindeki Beyhekim Sağlık Bölgesi’nde bulunan hastane binasına taşınmıştır. Poliklinik hizmetleri Numune Hastanesinin yıkılmayan merkez binasında hâlen devam etmektedir. Ayrıca Ahmet Özcan, Karatay, Özalkent poliklinikleri ile Toplum ve Ruh Sağlığı Merkezi de Numune Hastanesine bağlı diğer hizmet birimlerdir. Dr. Halit Karaca, Kasım 2012 tarihinden bu yana hastanenin başhekimlik görevini yürütmektedir. Yaklaşık 50.000 metrekarelik bir arsa üzerine yapılacak olan Konya Numune Hastanesi tamamlandığı zaman 500 yatak kapasiteli olacaktır. Kapalı hizmet alanı 85.000 metrekare, kapalı otoparkı 40.000 metrekarelik bir alanı kapsayacak şekilde planlanan hastane akıllı bina teknolojisine sahip bir bina olarak tasarlanmıştır.
Yüklenici şirketin yetersizliğe düşmesi sebebiyle tasfiye işlemi başlamış; tasfiye işleminin bitmesiyle birlikte de hastanenin yeni inşaat ihalesi TOKİ tarafından 22.09.2014 tarihinde yapılmıştır. İhaleyi 121.000.000 TL’lik teklifi ile kazanan Çakır İnşaat Ltd. Şti. 500 yataklı hastane inşaatını 850 günde tamamlamayı taahhüt etmiştir.
2017 yılı içerisinde inşaatı tamamlanan Numune Hastanesi’nin bazı servisleri Aralık 2017 tarihinde hizmet vermeye başladı. Hastane inşaatı tamamlandıktan sonra hastanenin yan tarafında bulunan Faruk Sükan Doğum ve Çocuk Hastanesi yıkılarak arsa üzerinde yeni bir düzenleme yapıldı. Yine bu düzenlemeler çerçevesinde Kemal Onsun Camii’nin bahçe duvarları da yıkılarak bölgeye ayrı bir görünüm kazandırıldı.
Numune Hastanesi
