XIV. yüzyılın tanınmış kelâm, lügat, nahiv alimlerindendir. Hanefî mezhebi fakihlerindendir. İsmi, Sirâciddin Ahmed bin Mesud bin Abdürrahman’dır. Künyesi Ebulabbas, lakabı Cemâlüddin’dir. Celâlüddin Ömer Habbâzî’den fıkıh ve kelâm, Allâme Muhyiddîn Esmer’den fıkıh ilmi tahsil etmiştir. Şam’da ikâmet edip, orada 732/1332 yılında vefât etti.
Birçok talebe yetiştirip, kıymetli eserler yazdı. En meşhur talebesi, Şam kadılarından olan oğlu Ebü’l-Mehâsin Cemâlüddin Mahmud Konevî ed-Dımaşkî’dir. Oğlu, babasının vefâtından sonra, müsvedde hâlinde olan eserlerini tamamladı.
Ebülabbas Konevî’nin eserleri şunlardır: Câmi’-ül-kebîr'in şerhi “Takrir” ve Akideti-t-Tahtavî şerhi "Kalâid” diye meşhur olan eseri Süleymâniye Kütüphânesi Esad Efendi kısmında bulunmaktadır.
