Seydişehir’in Sofuhan Mahallesi’nde doğdu. Nuri Efendi’nin oğludur. Âşıklığa küçük yaşta başlayıp ömrünün çoğunda sazı omzunda diyar diyar gezdi. Askerliğini 1328/1912 yılında Sultan Reşat’ın sarayında yaptı. Babasının ölümü üzerine bir buçuk yıl sonra memleketine geri döndü.
Şiirlerinde “Zamanî” mahlasını kullanan aşığın, kendi gibi âşık, “İmdâdî” mahlaslı Salih adında bir oğlu vardı. Saz çalmakta gayet ustaydı. Güzel ve davudi bir sesi olan âşığın sesini çekemeyenler, içirdikleri kahvenin içine bazı maddeler karıştırarak eski ses güzelliğini kaybettirdiler.
Duyan ve duyduğunu da duyuran bir âşık olan Mehmet Kıl, halkevinin daveti üzerine Konya’ya geldi. Halkevinde, irticalen, kendini tanıtan bir elif-name (mısra başları elifle başlayıp ye ile sonlanan şiir) söyledi. Bu arada Âşık Mehmet Yakıcı ile de karşılaştırılıp atıştırıldılar.
Şiirleri kaydedilmediği için günümüze fazla şiiri ulaşmayan âşığın hayatının son demlerine dair kayıtlı bilgi de mevcut değildir.
